Bolesti ušiju

Bolesti uha pogađaju svaki deo uha, odnosno spoljašnje uvo, srednje uvo i unutrašnje uvo, a bolesti koje spadaju u ovo područje su bolesti povezane sa Eustahijevom tubom ili pozicionim slušnim nervom. Neke bolesti nastaju na infektivnoj i parazitarnoj osnovi, druge su zapaljenja neinfektivne prirode, a nekoliko bolesti je vezano za tumor ili drugu neinflamatornu i neinfektivnu disfunkciju pojedinih delova uha.

Uho je slušni organ koji hvata zvuk, koji je jedan od osnovnih čulnih nadražaja čoveka iz spoljašnje sredine. Dok mlada osoba može da percipira zvuk frekvencije od 20 do 20.000 Hz, starije osobe takođe imaju mnogo manju varijaciju zbog starosti i to je zvuk frekvencije od 50 do 8.000 Hz. Kroz sve delove uha, zvučni talas se prvo transformiše u vibraciju, a kasnije u električni nervni signal koji se šalje u mozak.

Anatomija i struktura ljudskog uha obuhvata tri glavna dela. Uvo se sastoji od spoljašnjeg, srednjeg i unutrašnjeg uva, pri čemu je srednje uvo povezano sa nazofarinksom preko Eustahijevog slušnog kanala i pozicionog slušnog nerva na kraju unutrašnjeg uha, koji prenosi zvuk do mozga, ali i ima važnu funkciju za održavanje i koordinaciju ravnoteže i kretanja tela. Svaki deo uha ima druge probleme, ali neki su direktno povezani.

Bolesti spoljašnjeg uha

Spoljašnje uvo se sastoji od nekoliko delova. To je hrskavica koju formira hrskavica, osim režnja, gde nema hrskavice, zatim spoljašnji slušni kanal, koji je već cev koju čine i hrskavičasti i koštani deo i završava se spoljašnje uvo i odvojeno je od srednjeg uva pomoću bubna opna, koja je ligament. Uloga minđuše je da usmerava zvučne talase u ušni kanal, gde zvučni talas prelazi u bubnu opnu, gde ga udara, koji ga pojačava i prelazi na srednje uvo.

Spoljašnje uvo je zahvaćeno bolestima kao što je uvo, kao što su apscesi šegrta, čirevi, furunkuli ili karbunkuli koji se javljaju na koži uha, ponekad i na spoljašnjem slušnom kanalu, bolesti uključuju i celulitis spoljašnjeg uva, perihondritis spoljašnjeg uva, deformiteta uha ili režnja i deformiteta spoljašnjeg slušnog kanala, kao što je kolaps spoljašnjeg slušnog kanala i egzostoza spoljašnjeg slušnog kanala.

Međutim, najčešći problemi su upale, odnosno maligna zapaljenja spoljašnjeg uva, razne infektivne inflamatorne ili hemoragijske upale, ili je čest i holesteatom spoljašnjeg uva. Relativno su česta i akutna zapaljenja spoljašnjeg uva, koja nemaju infektivno poreklo, na primer tzv. plivačko uvo ili neinfektivno akutno zapaljenje spoljašnjeg uva i ušnog kanala. Čest problem je i stvrdnuti cerumen u ušnom kanalu, koji je takođe neinfektivan.

Nekoliko upala je uzrokovano bakterijskom ili virusnom infekcijom koja dolazi ili iz spoljašnje sredine ili iz unutrašnjeg uha, a retko mogu biti gljivične infekcije. Prekomerna proizvodnja ušnog voska takođe često pogađa ljude. Lečenje je obično lokalno, osim ako ne postoji hronična bolest ili bolesti koje prodiru u srednje uvo. Ovo se takođe dešava, na primer, kod holeastetoma ili infektivnog zapaljenja bubnjića.

Bolesti srednjeg uha

Srednje uvo je formirano sistemom šupljina, koje su ispunjene vazduhom i obložene unutrašnjom sluzokožom. U srednjem uhu se nalazi i nekoliko delova i to bubna opna, zatim se na nju spajaju tri slušne kocke i to čekić, nakovanj i uzengije, a na kraju se nalaze opne koje odvajaju srednje uvo od unutrašnjeg. Eustahijeva cev takođe izlazi iz srednjeg uva. Zvuk se u srednjem uhu preko slušnih kockica pretvara u vibraciju i putuje do unutrašnjeg uha.

Srednje uvo je zahvaćeno raznim vrstama upala, cistama, problemima direktno sa bubnom opnom ili i sa slušnim kockicama. Veoma su česta gnojna i negnojna zapaljenja sluzokože i kože srednjeg uva, koja mogu biti subakutna, akutna ili hronična, a mogu biti uzrokovana virusima, bakterijama, alergijskom reakcijom ili drugim neinfektivnim uzrocima, kao i bubnim infekcijama poput kao što su miringitis ili perforacije.bubnjevi izazvani upalom ili traumatskim uzrokom.

Perforacija može biti samo delimična perforacija bubne opne ili teža potpuna perforacija bubne opne. Nekoliko bolesti u srednjem uhu takođe je povezano sa slušnom cevi, bilo da je reč o zapaljenju slušne cevi, trajnoj opstrukciji i zatvaranju slušne cevi ili, obrnuto, o trajnom otvaranju slušne cevi iz patoloških razloga. Može postojati i holesteatom u srednjem uhu, što je cista koja obično prodire iz spoljašnjeg uha i može izazvati nekoliko komplikacija i široko rasprostranjenu upalu, kao što je kost.

Međutim, najčešće bolesti srednjeg uha su upale srednjeg uva. Ove upale mogu imati i infektivne i neinfektivne uzroke, a češće su infektivne sa primarnim virusnim i sekundarnim bakterijskim infekcijama koje ulaze kroz slušni kanal iz gornjih disajnih puteva. Prate ih bol, groznica i groznica, posebno kod akutnih upala kao i oštećenja sluha i najčešće sekrecije u vidu gnoja, sluzi ili drugog sekreta koji se oslobađa kroz uvo ili kroz cev.

Bolesti Eustahijeve tube

Eustahijeva cev je slušna cev duga oko 4 centimetra kod odrasle osobe i ima hrskavični deo i koštani deo. U većoj meri je formiran od koštanog dela, dok je na spoju dva dela najuži. Svrha ove cevi je da poveže nazofarinks i šupljinu srednjeg uva, što omogućava izjednačavanje pritiska u srednjem uvu u odnosu na atmosferski pritisak u okolini i istovremeno je moguće drenirati bilo koji sekret i tečnost iz srednjeg uha.

Eustahijeva tuba može biti zahvaćena nekoliko bolesti, bilo direktno u njoj ili u njenoj neposrednoj blizini. Direktne bolesti uključuju infektivnu upalu Eustahijeve tube, neinfektivnu upalu slušne cevi, upornu opstrukciju cevi usled slabosti zida, kompresiju cevi, stenozu slušne cevi ili strikturu Eustahijeve cevi, ali i prekomerno otvaranje cevi usled patoloških uzroka kao što su hormoni ili zračenje .

Bolesti koje značajno utiču na otvorenost cevi, ali ne moraju da nastanu direktno u njoj, kao što su tumori ili upale u njenoj blizini. Vrlo često, na primer, dolazi do trajne opstrukcije zbog tumora u nazofarinksu, koji izaziva suženje lumena ili potpuno zatvaranje Eustahijeve cevi. Ipak, najčešće oboljenje ostaje zapaljenje, koje može da izazove i otok sluzokože u cevi, ali pre svega zahvata i srednje uvo.

Bolesti unutrašnjeg uha

Unutrašnje uho formira koštani lavirint, zatim puž, koji se nalazi direktno u ovom lavirintu, a takođe i uravnotežen statokinetički, ili ponekad nazvan vestibularni, organ. Unutar puža se nalazi Kortijev organ koji sadrži ćelije dlake koje deluju kao slušni receptori, a kroz ove ćelije i kanale i kese u lavirintu moguće je preraditi zvuk u nervni impuls i preneti ga do mozga i centralnog nervnog sistema. sistem.

Pored toga, unutrašnje uho uključuje uravnotežen vestibularni aparat, koji se koristi za otkrivanje položaja i ubrzanja i takođe prenosi informacije o ravnoteži u mozak. Unutrašnje uvo može biti zahvaćeno i inflamatornim i neinflamatornim oboljenjima, bilo direktno u njegovim delovima ili delovima koji ga prate, kao što su vestibularni organi i ceo aparat. Najčešće bolesti uključuju otosklerozu kao što su neobliterirajuća otoskleroza, obliterirajuća otoskleroza i kohlearna otoskleroza.

Na unutrašnje uvo takođe utiču, na primer, lavirint, lavirintna fistula i razne druge disfunkcije koje uključuju koštani lavirint u unutrašnjem uhu, kao što su preosetljivost, hipofunkcija ili potpuni gubitak funkcije. Potpuni gubitak sluha kao što je akutna ili hronična trauma je opasan. Poremećaji vestibularne funkcije, uključujući vrtoglavicu, Menierovu bolest, vestibularni neuronitis, Lermojezov sindrom ili benignu paroksizmalnu bolest, takođe se javljaju u unutrašnjem uhu.

Zbog različitih vrsta bolesti, problemi u unutrašnjem uhu mogu se manifestovati kako oštećenjem sluha, tako i problemima sa koordinacijom ili ravnotežom. Neke bolesti su čak i uzročno neizlečive, pa se leče samo simptomi bolesti. Unutrašnje uvo u celini je takođe relativno osetljiv organ, što znači da u slučaju kasne dijagnoze više bolesti dolazi do nepovratnog delimičnog ili potpunog oštećenja određene funkcije organa.

Bolesti slušnog nerva

Slušni nerv je nerv sastavljen od dva nervna vlakna koja su povezana sa Kortijevim organom i vestibularnim aparatom. Jedno nervno vlakno tako prenosi zvučne i nervne impulse o zvuku primljenom kroz sve delove uha, drugo nervno vlakno prenosi informacije i nervne impulse o položaju glave i tela, o ubrzanju i kretanju, a takođe i o ravnoteži. Kao rezultat toga, statokinetički nerv je jedinstven i istovremeno veoma važan za senzornu percepciju okoline.

Pozicioni slušni nervi mogu patiti od nekoliko bolesti. Neki su direktno povezani sa njim, drugi su povezani sa unutrašnjim uhom i značajno utiču na njegovu funkciju. To su, na primer, poremećaji direktno vestibularnog sistema koji utiču i na vestibularni nerv, kao što su Lermojezov sindrom, vestibularni sindrom, paraksizmalna poziciona vrtoglavica koja se naziva i BPPV ili klasična vrtoglavica sa svojim oblicima od perifernog do otogenog.

Neke od ovih bolesti pogađaju samo jedan vestibularni aparat u jednom uhu, druge su amfibijske, kao što je vestibularni sindrom, gde se simptomi javljaju usled neravnoteže oba aparata u oba uha. Sam slušni nerv najčešće je zahvaćen ili upalom, koja najčešće dolazi iz unutrašnjeg uha, ili bolestima tumorskog tipa, koje potiskuju nerv i izazivaju problem u prenosu signala.

Uobičajene bolesti nerva uključuju, na primer, vestibularni neuronitis, koji zahvata nerv izolovano i jednostrano i najčešće je uzrokovan virusnom infekcijom. Međutim, tumori su ozbiljniji problem, iako je ovaj nerv zahvaćen malignim, odnosno benignim tumorima. Reč je ili o neuroakustičnom neurinomu nerva, koji se najčešće manifestuje vrtoglavicom i manjim oštećenjem sluha, ili o neurofibromatozi, koju prati nastanak tumora na kraju drugih nerava u telu.