Lordoza kod dece i odraslih: Zašto dolazi do zakrivljenosti leđa?

Lordoza je naziv koji se daje prirodnoj zakrivljenosti kičme.

Suprotno tome, hiperlordoza ukazuje na prekomerno odstupanje od fiziološkog, odnosno zdravog stanja zakrivljenosti. To može biti rezultat urođene mane, ali i kao rezultat pogrešnog držanja tela i neaktivnosti ili sedećeg načina života.

Hiperlordoza = patološka lordoza.

Bol u leđima je najčešći problem zbog kojeg osoba traži medicinsku pomoć. Utiče na decu, odrasle i starije osobe.

Iveštava se da ...

Do 90% populacije je barem jednom u životu iskusilo bolove u leđima.

Ovo je civilizacijski problem čiji uzrok moramo istraživati u stilu života, neaktivnosti, neaktivnom načinu života i sedećem radu. Posle toga, sedenju se pridružuje dugotrajni prinudni stojeći položaj ili prekomerno preopterećenje kičme prilikom dizanja tereta.

Neuravnoteženost mišića i strukturni nedostaci kičme takođe su u prvom planu hiperlordoze.

U potrazi za informacijama o hiperlordozi često nailazimo na skraćeni termin - lordoza.

Pogledajmo kičmu zajedno

Šta je kičma?

U prvom trenutku ćemo zamisliti kičmu, odnosno male kosti povezane u jednu celinu.

Tako i jeste. Međutim, to nije sve.

Kičma igra važnu ulogu u kretanju i podršci ljudskog tela, plus kičma takođe krije kičmenu moždinu u kičmenom kanalu.

Kičma = columna vertebralis. 
Kičmena moždina = medulla spinalis. 
Pršljenovi = vertebrae. 

Kičma se sastoji od nekoliko pršljenova. Ovi pršljenovi imaju specifičan oblik i veličinu. Njihova veza osigurava određeni opseg pokreta. Naravno, kičma nosi težinu tela dok stoji, sedi i kreće se.

Tako šiljci mogu da podnesu i statička i dinamička opterećenja. Intervertebralni diskovi, tj. Intervertebralni diskovi, takođe su korisni u tome. Ovi diskovi služe kao prigušivači koji prenose teret na celu površinu pršljenova.

Imamo 33 do 34 pršljena.
Intervertebralnih diskova 23.

• vratna kičma - 7 pršljenova = C1 do C7
• torakalni deo kičme - 12 pršljenova=Th1 do Th12
• lumbalna kičma - ima 5 pršljenova = L1 do L5
• sakralna kičma - 5 ili 6 pršljenova = S1 do S5 (S6)
• trtični deo - 4 ili 5 pršljenova = Co1 - Co4 (Co5)

Na latinskom se nazivaju vertebrae (pršljenovi):

• C - vertebrae Cervicales 
• Th - vertebrae Thoracicae 
• L - vertebrae Lumbales 
• S - vertebrae Sacrales 
• Co - vertebrae Coccygeae 

Zanimljive informacije:

Intervertebralni diskovi se nalaze od C2 - C3 do prolaska pršljenova L5 i S1.
Kičmena moždina duga je oko 40 do 50 centimetara i debela oko 1 centimetar.
Polazi iz mozga kroz kičmeni kanal od C1 do L2.
Dalje, zapletanje živaca se nastavlja, što se naziva konjskim repom - cauda equina.

Pored toga, okolne važne strukture se nalaze oko pršljenova i ploča. A to su mali intervertebralni zglobovi, ligamenti i mišići.

Zajedno čine funkcionalnu celinu kojoj dugujemo lokomotorne i prateće komponente funkcije naše kičme, stabilnost i ravnotežu ljudskog tela.

Pokretljivost kičme je različita u svakom od njenih delova, pri čemu je najveći opseg pokreta u vratnoj kičmi.
Torakalna kičma je ojačana rebrima, koja smanjuju taj opseg.
Najmanji pokretni deo kičme je lumbalni deo, međutim, on nosi najveće opterećenje.

Sakralni deo je nepokretan, jer pršljenovi zajedno čine sakrum = os sakruma. Trtica se može blago saviti u pravcu napred-nazad.

Na pokretljivost kičme ukazuju:

1. antefleksija - savijanje napred
2. retrofleksija - savijanje unazad
3. laterofleksija - na stranu
4. rotacija - okretanje ili torzija
5. kružni pokreti - koji nastaju kombinacijom gore navedenog
6. suspenzija - omogućena pločama i važna je za apsorpciju udara

Kičma je sigmoidno zakrivljena = prirodna, odnosno fiziološka krivina.

Aksijalno savijanje kičme jednako je važno za podupiranje tela i nošenje težine kao i za prigušivanje udara tokom kretanja.
Osim toga, igra važnu ulogu u postavljanju težišta ljudskog tela.

Prirodne zakrivljenosti kičme se smenjuju redom:
Cervikalna lordoza> torakalna kifoza> lumbalna lordoza> sakralna kifoza.

Zanimljivo je da je lordoza i dalje uravnotežena kod šestogodišnjeg deteta dok spava u ležećem položaju. Određeni stepen fleksibilnosti ostaje tokom života.

Prirodna zakrivljenost data je u tabeli:

Skolioza je patološko, odnosno oboljenje, odstupanje kičme za više od 10 stepeni.

Hiperlordotska zakrivljenje = ukratko lordoza ...

To je prekomerna zakrivljenost dela kičme, u smislu anteroposteriornog odstupanja. Dakle, povećava se ugao zakrivljenosti kičme i karlice. Uzrok je uglavnom zbog neravnoteže mišića stomaka, leđa, zadnjice i butina.

Javlja se u cervikalnom ili lumbalnom delu kičme.

Ako utiče na odeljak:
Vrat = vratna hiperlordoza - cervikalna
ili
donji deo leđa = lumbalna hiperlordoza. 

Hiperlordoza stabljike je zastupljenija.

Lumbalni deo je najzagušeniji deo kičme. Sa odstupanjem krivine javljaju se promene koje su uzrok disfunkcije kičmenog segmenta.

Dugoročno, neravnoteža mišića doprinosi bolovima u leđima, lumbalnom ili donjem delu leđa. Ozbiljniji stepen je oštećenje strukture pršljenova i intervertebralnog diska, kada takođe postoji rizik od hernije diska.

U slučaju nepravilnog držanja možemo takođe uočiti:

• savijena leđa - hiperlordoza, odnosno prekomerno savijanje u lumbalnom (L) delu kičme
• ravna leđa - nedovoljna torakalna (Th) kifoza i lumbalna (L) lordoza,
• ravna - uravnotežena lordoza cervikalne (C) ili lumbalne (L) kičme
• okrugla leđa - hiperkifoza, a samim tim i prekomerna torakalna (Th) kifoza

Sindrom gornjeg i donjeg krsta

Pitate se o čemu se ovde radi?

U slučaju disbalanse mišića, takođe možemo naći dva pojma na Internetu, i to sindrom gornjeg ili donjeg krsta. Gornja za gornju polovinu, a donja za donju polovinu tela.

Mišići imaju predispoziciju da ih skrate i oslabe.

Tabela prikazuje mišiće podeljene prema predispoziciji za skraćivanje i slabljenje

A. . Sindrom gornjeg krsta

To je mišićna neravnoteža u gornjoj polovini tela. Ona se manifestuje uglavnom hiperkifozom u grudnom delu kičme, odnosno kao okrugla leđa.

Posle toga je moguće uočiti:

• vratnu hiperlordozu - cervikalnu hiperlordozu
  • brada unapred
  • preopterećenje vrata
• ramena padaju napred
• isturene lopatice

Preopterećenje vratne i grudne kičme rezultira skraćivanjem mišića vrata i prsnih mišića. Slabe mišiće vrata i lopatica.

Postoje poteškoće koje su posledica nestabilnosti mišića vrata i vrata. Primer su bolovi u vratu sa zračenjem glave, ali i ramena, između lopatica ili gornjih udova. Plus pseudoradikularne poteškoće.

B. Sindrom donjeg krsta

U ovom slučaju, neravnoteža mišića utiče na donju polovinu tela. Ovaj oblik je zastupljen u većoj meri.

Ona se manifestuje kao lumbalna ili lumbalna hiperlordoza. Mišići stomaka i išijasa slabe, mišići leđa, karlice i butina se skraćuju.

Područje osovine je dugo preopterećeno, što rezultira bolovima u leđima u donjem delu leđa, kao i bolovima u kukovima, kukovima i zglobovima kuka.

Uzroci prekomerne fleksije kičme mogu se široko podeliti u grupu urođenih, stečenih i posturalnih, odnosno posturalnih lordoza.

Navodi se da je pogrešno držanje tela najčešće uzrok hiperlordoze.

Isto važi i za ravna leđa. Tada je suprotan fenomen, kada je zakrivljenost izravnana = nedovoljna.

Anteverzija i retroverzija karlice + hiperlordoza

Karlica igra važnu ulogu u pravilnom držanju tela.

U slučaju karlice postoje dva odstupanja u anteroposteriornom smeru i tada govorimo o anevriji i retroverziji. Druga vrsta je njegovo bočno pomeranje, iskrivljenje ili rotacija. Takođe prisutan kod skolioze.

Na pravilan položaj karlice u anteroposteriornom smeru uglavnom utiču mišići stomaka, karličnog dna, kao i dijafragma. Slično tome, mišići leđa, zadnjice i donjih udova su važni u ovom odnosu.

A. Anteverzija karlice = nagib karlice napred dok se lumbalna simfiza kreće nadole.

U tom kontekstu pominje se primarna anteverzija karlice sa sekundarnom hiperlordozom. Ovo je stanje u kojem dominiraju skraćeni fleksori kuka.

I obrnuto.

Ako preovlađuju skraćeni lumbalni ispravljači sa posledičnim slabljenjem mišića stomaka, postoji primarna kičmena hiperlordoza i sekundarna anteverzija.

Karlična anteverzija uzrokuje lumbalnu hiperlordozu i, zauzvrat, anesteziju karlične hiperlordoze.

B. Retroverzija karlice = stanje u kojem se karlica naginje unazad, a simfiza pokazuje prema gore.

Uzrok su uglavnom oslabljeni mišići u predelu sedenja - glutealni mišići. U ovom slučaju postoji ravna leđa, a samim tim i poravnanje - smanjenje zakrivljenosti lumbalne lordoze.

Retroverzija je u većoj meri prisutna kod osoba sa hipermobilnošću zglobova.

Loše držanje tela + disbalansi mišića + sedeći način života + ...

Kao što je pomenuto, hiperlordoza je sve više posledica modernog načina života.

To posebno znači neaktivan životni stil ili prekomerno sedenje na poslu.

Pazite se, međutim.

Poreklo poteškoća mora se pratiti od detinjstva. Nedostatak pokreta, loše držanje, netačne navike u kretanju, ravna noga, oslabljeni mišići i disbalansi mišića.

To su razlozi zbog kojih bolovi u leđima mogu biti prisutni u detinjstvu.

Slabljenje mišića stomaka, išijasa, leđa i karličnog dna. Neuravnoteženost mišića između trupa i donjih udova.

To su uglavnom mišići:

• musculus transversus abdominis - poprečni trbušni mišić
• musculus gluteus maximus - najveći išijasni mišić
• musculus iliopsoas, lumbalni mišić, sastavljen od:
  • musculus psoas major - drži se kičme i butne kosti
  • musculus iliacus, koji se veže za lumbalni i bedreni deo
• musculus erector trunci - sistem mišića pričvršćenih za kičmu,
  ispravljači trupa i kičme - erector spinae
• musculus quadratus lumborum - kvadratni lumbalni mišić
• tetive na butini - sastoje se od 3 mišića zadnjeg dela butine
  • biceps butni mišić - biceps femoris
  • sememembranozni mišić - semimembranosus
  • Polutetivni mišić - semitendinosus
• mišići dna karlice, skup više mišića
  • iz grupe musculus levator ani, musculus coccygenus, m. transversus perinei superficialis, m. ischiocavernosus i ostali
  • mišići važni za disanje, držanje tela, kretanje, izlučivanje, takođe za polnu funkciju i drugi

Mehanizam problema mišićne neravnoteže u jednostavnosti:

Za dugotrajno preopterećenje mišića leđa, skraćuje ih. Tome doprinose smanjeni protok krvi i ishrana, što rezultira deformitetom lumbalne kičme i njenim savijanjem. Suprotno tome, trbušni mišići su oslabljeni i istegnuti.

Slabljenje trbušnih mišića + išijasni mišići>
skraćivanje savijanja trupa + ispravljači kičme>
uticaj mišića butine + funkcionalno karlično dno.

Sažetak glavnih uzroka i faktora rizika:

1. urođene malformacije - abnormalnosti se javljaju tokom intrauterinog razvoja
2. stečena - u slučaju oštećenja tokom porođaja, povrede tokom detinjstva, operacija kičme, drugih bolesti kao i tumora
3. prekomerna težina i gojaznost, posebno u detinjstvu
4. nedostatak vitamina, posebno vitamin D, koji je važan za formiranje kostiju i minerale kao što je kalcijum
5. trudnoća
6. nepravilno držanje
7. dugotrajno sedenje, neaktivnost, sedeći način života i neaktivan rad
8. disbalansi mišića
9. ravna stopala
10. nepravilno disanje
11. prekomerno preopterećenje - podizanje tereta
12. jednostrano preopterećenje kičme

Dugoročne poteškoće stoje iza problema. Oni se mogu manifestovati u detinjstvu ili adolescenciji.

Bolovi u leđima, stabljici ili donjem delu leđa i vratu mogu se prvi pojaviti. Bol može imati karakter sečenja, pečenja, u obliku lumbage, dugotrajan je, ponavlja se.

Komplikacija je promena u strukturi pršljenova i jednostrano preopterećenje intervertebralnog diska. Ovo stanje može dovesti do oštećenja diska i hernije, odnosno do isčašljenja dela ploče.

Drugi rizik od hernija diska je kompresija kičmene moždine ili kičmenog živca. Kompresija nervnih struktura izaziva iritaciju korena - radikulopatiju. To su bol i drugi nervni simptomi (peckanje, otežano osetljivost ili kretanje) koji se šire u području inervacije dotičnog nerva.

Bol nije jedini problem hiperlordoze.

Primer je povećana napetost mišića u lumbalnoj regiji. Ukočenost mišića leđa se širi po bokovima. Čovek to doživljava kao nelagodnost.

Vidno povezano držanje je povezano. Ovo je povezano sa lokomotornim mehanizmima. Stav se menja, hod.

Karlica je ispružena napred, lumbalni deo je više savijen, leđa su utonula.
kod cervikalne lordoze, naravno, vrat.
Prisutna je protrakcija ramena - ramena padaju napred.

Tokom dijagnoze primenjuju se anamneza i pregled koji se dele na statičke ili dinamičke. Pored ispitivanja držanja tela, pokreta i same kičme, pregled se vrši i pomoću viska, prema Mathiasu, Jarošu i Lomičeku, Adams testu i drugima.

Važno je proceniti vrat, grudni koš, karlicu, donje udove, ravnu nogu, simetriju držanja, visinu lopatica i kukova, gornje i donje udove, takođe se procenjuje tonus mišića. I sa svake strane u vidokrugu, ali i u dodiru.

Metode snimanja, kao što su rendgen, CT ili MRI, takođe su važne.

Stepen zakrivljenosti se procenjuje na bočnom prikazu rendgenske slike. CT i MRI mogu otkriti oštećenja pršljenova, koja mogu biti konusnog oblika i stanja ploča.

Diferencijalna dijagnoza je takođe važna kod bolova u leđima koji imaju za cilj da otkriju tačan uzrok problema.

Informacije o hiperlordozi navode kao glavni uzrok loše držanje tela i neravnotežu mišića. Ovaj problem započinje u detinjstvu i u preferenciji za sedeći način života.

Prekomerna lordoza koja još nije oštetila kičmenjake može se ispraviti.

Bol je simptom dugotrajnog preopterećenja kičme, pršljenova, trombocita, ali i ukočenost mišića leđa. Bol se može proširiti na sve delove leđa, ispod lopatica ili na zadnjicu.

Posle povrede i pada na zadnjici, potrebno je razmisliti o sindromu coccik - coccigodinia. Međutim, bol ove vrste može se javiti tokom dužeg vremenskog perioda kada je osoba zaboravila na pad.

Intenzivan bol i širenje drugih poteškoća, poput peckanja, oslabljene osetljivosti, kao i jaka mišićna slabost udova dovodi do radikulopatije. Radikularni sindrom se javlja, na primer, na herniranom disku.

Bol je praćen promenom držanja tela, navika u kretanju. Posmatrano sa strane, primetimo savijena leđa, srušena ramena.